متیل آمین­­ها بصورت کلی دارای بوی تند شبیه به بوی ماهی می­باشند که با توجه به نوع محصولات از منو (Mono) به دی متیل آمین (Di Methiylamine) و تری متیل آمین (Tri Methylamine) به ترتیب افزایش می­ یابد و در غلظت های بالا تمامی متیل آمین­ها بوی آمونیاک می­دهند.

در حلال­های آب خنک کننده متیل آمین­ها، هیدراتهای کریستالی و CH3)2NH.7H20، CH3NH2.3H2O) و CH3)3N.10H2O) تشکیل می­شوند. متیل آمینها محلول در حلال­های مختلف آلی از جمله متانول، اتانول، دی متیل فرمامید (Dimethylformamide) و اتیلن گلایکول (Ethylene Glycol) می باشند. همچنین محلول­های آبی متیل آمین حلال­های مناسبی برای بسیاری از ترکیبات معدنی و آلی هستند. در هر صورت واکنش ­پذیری بالقوه مواد حل نشده در محلول متیل آمین می­بایستی در نظر گرفته شود. در فشار اتمسفر، تری متیل آمین با آمونیاک و دیگر متیل آمین­ها تشکیل آزوتروپ با دمای جوش پایین می­دهد که با افزایش فشار، میزان تری متیل آمین محلول آزوتروپ کاهش می­یابد تا جایی که در فشار بالای ۲۶۵۲Kpa ماده ­ای تشکیل نمی­ گردد. همچنین در فشار اتمسفر، نقطه جوش­ تری متیل آمین نسبت به دی متیل آمین بیشتر بوده که این امر در فشار حدود ۴۴۶Kpa معکوس می­گردد.

جدول شماره ۱: خواص فیزیکی متیل آمین­ها

جدول شماره ۲: خواص فیزیکی محلول­های آبی متیل آمین­ها